In mijn werk als ergonoom loopt de fysiotherapeut altijd mee. Als ‘oudere jongere’ ben ik blij terug te kunnen kijken op mijn werk als fysiotherapeut. De kennis over de houding en beweging van het menselijk lichaam heeft me altijd diep geïnteresseerd. Waar klachten ontstaan, rees ook altijd de vraag naar de oorzaken en hoe we ze kunnen voorkomen; mijn huidig werkterrein als ergonoom. De combinatie van deze vakgebieden vind ik bijzonder waardevol en fijn; het stelt me in staat om lichamelijke klachten te beoordelen tegen de achtergrond van de werkomgeving, op een rationele manier.

Het zal je maar gebeuren; je hebt al talloze artsen, fysiotherapeuten en psychologen bezocht, maar je klachten blijven aanhouden. Wat je ook probeert, niets lijkt te helpen. Op een gegeven moment begin je zelfs aan jezelf te twijfelen. En dan, plotseling, komt de aandacht te liggen op je werkplek, en blijkt daar juist een verborgen bron van problemen te zijn.

Ik zie werkplekken, werkplekomstandigheden, waarvan ik het oprecht wonderlijk vind dat ze niet eerder ontstaansmechanismen van klachten waren. Nou ja, dat waren ze dan natuurlijk wel, maar de natuur bood weerstand; het lichaam wist zich aan te passen en klachten uit te stellen. Totdat de volgende druppel de emmer liet overlopen; natuurlijk! Hoe lang hou je dat vol?

Terug naar het vervolg van mijn vorige blogpost. Na een kennismaking met de betrokken onderwijzeres vertel ik haar over mijn achtergrond. Ik benadruk het vertrouwelijke karakter van ons gesprek, wat voor mij als fysiotherapeut zowel natuurlijk als wettelijk is. We hebben een rustige plek in de school opgezocht, weg van nieuwsgierige blikken en oren, waar we vertrouwelijk kunnen praten. Tijdens ons gesprek probeer ik een duidelijk beeld te krijgen van haar klachten, de behandelingen die ze heeft ondergaan en de resultaten daarvan. Ook wil ik meer weten over haar belastbaarheid, inzetbaarheid en eventuele aanpassingen in haar werkzaamheden gedurende de werkweek.

De informatie uit ons gesprek houd ik in gedachten terwijl we naar haar werkplek lopen. Ik ben erg nieuwsgierig naar hoe haar werkplek is ingericht en hoe ze haar taken uitvoert. Mijn belangrijkste vraag is of er een verband is tussen haar werkplekomstandigheden en haar klachten. Als dat het geval is, kan het elimineren van enkele factoren mogelijk een eerlijker proces naar lichamelijk herstel mogelijk maken. Het is altijd spannend om te zien wat ik zal aantreffen en of er een verband te detecteren is.

Hoe dit verder gaat? Dat vertel ik de volgende keer!